به اين عبارت زيبا دقت كنيد: “سختترين چيز در زندگي، از دست دادن چيزي است كه فكر ميكرديد واقعي است.”
شما چقدر با احساسات واقعيتان آشنا هستيد؟ آيا سعي ميكنيد خود واقعيتان را بشناسيد يا اينكه روي احساستان سرپوش ميگذاريد و يا به خود برچسبهاي مختلف ميزنيد و از واقعيت گريزانيد؟ آيا سعي ميكنيد در موقعيتي كه هستيد واقعيات را ببينيد يا ….
مسالهاي كه در ارتباط با بسياري از افراد با آن مواجه هستم اين است كه وقتي ارتباطي يا موقعيتي يا چيزي را از دست ميدهند شروع ميكنند به گريه و زاري، سرگشته و حيران ميشوند و براي خودشان احساس دلسوزي ميكنند و حسرت ميخورند. البته اين احساس غم و اندوه در اين شرايط تا حدي به جا و لازم است اما در برخي افراد اين دوران سوگواري ادامه پيدا ميكند و كل زندگيشان را تحتالشعاع قرار ميدهد.
در اين مواقع بهتر است با خود خلوتي داشته باشيم و ببينيم واقعا از چه چيزي اندوهگين هستيم؟ نگاه كنيم و ببينيم حسرت چه چيز را ميخوريم؟ آن وقت متوجه ميشويم كه براي چيزي غمگين هستيم كه انتظار داشتيم بعدها براي ما به وقوع بپيوندد، براي از دست دادن خيالها و روياهاي خوشباورانهاي كه براي خود ساخته بوديم، براي از دست دادن اميدي كه به واقعيت نپيوسته است.
يكي از روانشناسان ميگويد: “هر گاه بين من واقعي و حس آرماني فاصله باشد شخص دچار تعارض و بيماري رواني ميشود. پس بياييم من آرماني خود را پله پله خلق كنيم و بعد از رسيدن به هر مرحله به خود پاداش دهيم و در هر حادثهاي كه رخ ميدهد تسليم خداوند بوده، به خود بگوييم: خير در چيزي است كه اتفاق ميافتد.”
به افرادي كه رابطهاي را از دست ميدهند دقت كردهايد؟ دوران اندوه را طي ميكنند و غمگين هستند نه به خاطر شخصي كه ارتباط با او را قطع كردهاند بلكه به خاطر از دست دادن اميدهايي كه در ارتباط با آن شخص در ذهنشان ساخته بودند. به خاطر از دست دادن آن فرد آرماني و بيكم و كاستي كه در ذهنشان متولد كرده بودند.
دوستان من؛
من باور دارم كه ساختن تصور ذهني مثبت، داشتن چشماندازي زيبا نسبت به آينده و داشتن آرزو و هدف، انگيزه بخشترين واقعه زندگي ماست، اما در كنار همه اين موارد بايد به اين نكته توجه كنيم كه خود را در روياهاي بيسرانجام غرق نكنيم، واقعيات را ببينيم و مورد پذيرش قرار دهيم تا بعدها دچار حسرت و خسران نشويم و به دنبال مقصر خيالي نگرديم.
پذيرفتن واقعيات و در كنار آن با اميد حركت كردن، قدرتمندترين راه رسيدن به آرامش است.